Hakuna matata (geen zorgen!)

Zo, mijn laatste verhaal is aangebroken. Mijn avontuur zit er nu echt bijna op!

Ik zal jullie vertellen over mijn weekje vakantie in Zanzibar.. Wauw wat was dat genieten zeg! Echt een waar paradijs.. Je kent het wel, witte stranden en kraak helder blauw water op internet en foto’s, maar dit was gewoon real life in Zanzibar! Helaas 1 dagje ziek geweest (voedselvergiftiging), maar dit mocht de pret niet drukken. We zijn een dagje in Stonetown geweest, hebben een spice tour gedaan, naar een bos geweest met zeldzame aapjes en jet skie gereden (heel gaaf!) en lekker aan het zwembad gelegen! Conclusie: Zanzibar is zeer aan te bevelen;)

Nog een belangrijk item om jullie te vertellen: dankzij jullie sponsoring (ik had nog wat van jullie geld bewaard om hier te besteden) heb ik dit nu uitgegeven aan 2 projecten:

• Organisatie future stars academy (zij zorgen ervoor dat kinderen kunnen voetballen en educatie krijgen, dat hun verantwoordelijkheid en leiderschap wordt ontwikkeld. Zo leveren ze een bijdrage aan de toekomst van Tanzania)

• Daarnaast heb ik jullie geld gedoneerd aan de organisatie Jobortunity, deze organisatie zorgt ervoor dat gemotiveerde jongeren (18-25 jaar) in Arusha een geschikte job kunnen vinden!

  ASANTE SANA! (Heel erg bedankt!!!!)

  Toen was de laatste week aangebroken.. Bij iedere groep dacht ik, shit dit wordt dan echt de laatste keer, maar een zwaar afscheid was het gelukkig ook niet hoor! De laatste keer op school presentaties gegeven over alcohol en drugs, dat was echt heel leuk! Bij iedere klas verteld dat ik er voor de laatste keer zou zijn, roepen ze allemaal ‘aaaaaah we will miss you!’ 1 klas had een afscheidslied voor me gezongen, echt super lief! Iedere groep benadrukt echt hoe blij en dankbaar ze zijn met mijn hulp, dat doet dan toch wel wat met me! Vandaag mijn laatste dagje, helaas werd ik vanochtend gebeld door Sacha dat we niet konden gaan. Het heeft afgelopen nacht de hele nacht geregend en de wegen waren onbegaanbaar geworden, dus we konden er niet komen! Dat was wel jammer natuurlijk.. Dus ben ik ondertussen maar vast mijn tas aan het inpakken..

  Ik vind het wel jammer dat ik hier nu ga, maar ga met een goed gevoel weer naar huis, een gevoel dat ik wel een positieve bijdrage heb kunnen leveren de afgelopen vier maandjes! Ik zal de vriendelijkheid van de mensen missen, de kinderen die random op straat naar je toe komen om een knuffel te geven of altijd naar je zwaaien en gedag roepen! En natuurlijk het weer… Maar ik verlang ook echt wel naar huis, iedereen weer zien, lekker in mijn eigen bed weer slapen, eigen douche en wc en natuurlijk het Nederlandse eten… Ik kan het eerste halfjaar geen rijst of bonen meer zien;)

  Maar wat was het een avontuur, als ik terugdenk aan de eerste week dat ik in Zambia zat, oh mijn God ik dacht echt Monique waar ben je in hemelsnaam aan begonnen… En nu is het alweer 4 maanden verder, niet te geloven! Time flies, when you’re having fun.. Ik ben blij en trots dat ik dit avontuur alleen ben aangegaan, het heeft me een mooie en leerzame ervaring opgeleverd wat ik nooit meer zal vergeten! De dankbaarheid die de mensen hier hebben, blij zijn met in onze ogen zo weinig, respect voor elkaar en nooit opgeven!! Het deed me denken aan het liedje van Passenger – things that stop you dreaming. Ik vond het wel een toepasselijke tekst:
  Well, if you can't get what you love,
  You learn to love the things you've got.
  If you can't be what you want,
  You learn to be the things you're not.

  Gisteravond zijn we met z’n vieren nog gezellig uit eten geweest (samen met 3 andere meiden die hier in huis wonen). Samen met Denise vlieg ik morgenavond om 21:45 uur terug naar Nederland.

  Zo dit was het dan.. Ik wil jullie allemaal bedanken voor jullie lieve reacties!!

  En hopelijk tot snel allemaal!!

  Liefs Monique

Het leven vieren!

Hee allemaal,

Oh ik moet elke keer weer even bedenken waar ik zal beginnen met mijn verhaal.. Ik maak hier zoveel dingen mee dat ik het allemaal niet kan opschrijven hoor want anders dan heb ik wel 5 pagina's vol!

De afgelopen 2 weken weer volop aan de slag geweest met de presentaties. Had ik jullie al verteld dat ik op een middelbare school les geef aan 6 verschillende klassen? Dat vind ik echt heel erg leuk om te doen! De eerste keer kwam ik op school aan en ik werd naar 'mijn' klas gebracht (met maar liefst zo'n 60-70 leerlingen) De juf zei oké stel jezelf maar voor en begin maar, waarna ik de juf niet meer heb gezien de overige lessen. Haha dat is zo normaal hier, Monique succes ermee en laters! Ik geef op maandag en woensdag daar les en ik heb tot nu toe les gegeven over hiv-aids, gender (verschillen tussen man- en vrouw rollen), het mileu en de laatste keer ga ik het hebben over alcohol en drugs (zegt de juf, als je dat maar niet meeneemt naar school..) Haha ik heb hier geen drugs en alcohol hoor juffrouw;) De kinderen zijn echt gedisciplineerd hier joh! Maarja dat moet ook wel, als je 60-70 leerlingen in de klas hebt van een jaar of 13-14-15.. (dat zou in Nederland echt niet kunnen..) Ik vind de leerlingen hier ook veel respectvoller naar ouderen toe. (Ik ben hier gewoon madam) de leerlingen gaan staan als je binnen komt en wensen je een goede morgen en vragen hoe het met je gaat enzo.. En ook als ze antwoord geven op mijn vraag, gaan ze staan, dat is zo mooi! De laatste keren heb ik wel gezien dat verschillende docenten de leerlingen met een stok sloegen op de kont of op de handen, ik moet zeggen dat ik niet gewend raak aan dat beeld! Iedere maandag worden de leerlingen gecontroleerd of dat het uniform schoon en compleet is en de haren worden ook gecontroleerd (zowel jongens als meiden mogen alleen echt gemillimeterd haar hebben) als hier iets mis mee is dan wordt je geslagen en 1 keer was ik les aan het geven en werden er een aantal leerlingen uit de klas gehaald (zij waren afwezig geweest op school) op de gang hoorde ik gewoon dat ze geslagen werden. Ik stond geloof ik bijna met mijn mond open, want een aantal leerlingen begonnen een beetje te gniffelen dat ik er zo verbaasd bij stond.. Ik keur het absoluut niet goed begrijp met niet verkeerd, maar misschien dat deze werkwijze wel heeft bijgedragen dat ze zo respectvol zijn en gedisciplineerd.. Daar kunnen sommige jongeren in Nederland nog wat van leren!
De leerlingen vinden het wel grappig denk ik dat er een mazungu les geeft (volgens mij ben ik als één van de weinige hier geweest) De eerste keren zag ik allemaal leerlingen door het raam kijken om te zien of er wel echt een mazungu aan het les geven is (en toen ik zwaaide rende ze allemaal giechelend weg).. De manier van lesgeven is hier wel anders merk ik. Ik ben echt van het interactieve, maar dat zijn de leerlingen niet gewend. Hier is het luisteren wat de docent zegt en opschrijven in je boek. Ik had de laatste keer een debat vorm bedacht, maar dat is nog wel lastig hier. De leerlingen vinden het lastig en eng om Engels te praten en een eigen mening hebben is hier ook nog niet zo vanzelfsprekend als bij ons. Maar het is hier ook wel een beetje krom moet ik zeggen. Swahili is hier de eerste taal; op de meeste basisscholen wordt er in het Swahili les gegeven en op de middelbare school worden alle lessen in het Engels gegeven! Dusja ik vind het ook niet zo gek dat ze dat nog lastig vinden..

Vorige week bezocht ik een nieuwe groep, dat waren veelal weduw vrouwen en sommige hadden ook nog HIV.. Een moeder had haar dochter meegenomen. Al deze gesprekken gingen in het Swahili dus Sacha (mijn begeleidster) vertaalde het meeste voor me. Ik had op een gegeven moment door dat het over die dochter ging en dat daar iets mee aan de hand was. Dus er werd volop gepraat in het Swahili, vraagt die moeder op een gegeven moment aan Sacha waarom dit niet vertaald werd voor mij.. Met andere woorden; die blanke is hier toch niet voor niets.. die kan dat toch wel ff betalen!! Nu ik er weer over schrijf, kan ik er weer zo kwaad om worden!!! Oh mijn god, ik zat er echt bij van wat the 'F' is dit weetje wel. Ik had gewoon tranen in mijn ogen omdat ik het echt heel zielig vond voor dat meisje (zij bleek een infectie te hebben aan haar mond al twee jaar, dit kan ook betekenen dat ze hiv kan hebben..) En hoe een moeder zo iets kon doen.. Haar dochter had dit gewoon al twee jaar lang! Ze zit gewoon te wachten totdat er iemand met geld aan komt zetten.. Terwijl, stel dat ik haar het geld zou geven, het waarschijnlijk niet eens naar haar dochter gaat, echt afschuwelijk toch! Op de terugweg heb ik mijn frustraties geuit tegen Sacha, dat ik het echt niet leuk vond dat ik daar alleen maar voor geld werd aangezien en hoe brutaal die moeder is! Ze had het me toch ook aardig kunnen vragen!?? En dat is niet de eerste keer hoor.. Maar wel echt frustrerend. En natuurlijk snap ik wel dat zij zo denken over ons, we hebben het immers ook beter, maar je kunt deze twee werelden gewoon echt niet met elkaar vergelijken.. Dan merk ik echt dat bijvoorbeeld Sacha 'veel westers' is ingesteld..
Ik ben hier toch niet alleen voor de centen..?!

Maargoed ik ben er al lang weer overheen hoor haha! Ik heb echt ontzettend veel plezier in het werk dat ik hier doe en het brengt me echt voldoening! Ik heb wel een goed gevoel als ik hier weg ga, een gevoel dat ik toch een klein beetje heb bereikt!

Afgelopen zaterdag ben ik nog zo'n 4 uur gaan hiken in totaal! Dat was me toch een zware beproeving.. ff een bergje beklimmen pff.. We gingen naar een waterval, nou moet ik eerlijk zeggen dat die waterval geen drol voorstelde, maar de wandeling er naartoe was echt geweldig! Helemaal door de jungle, dat was echt gaaf.. Ik zal even kijken of ik een filmpje online kan zetten!

En ja dan blijven er nu nog maar 2,5 weken over.. Aanstaande vrijdag vertrek ik samen met een andere vrijwilligster naar Zanzibar voor een weekje! We vertrekken vrijdag om 6:00 uur 's ochtends met de bus naar Dar Es Salaam (dat duurt zo'n 9,5 uur) daar moeten we een nachtje overnachten, om zaterdagochtend de boot te pakken naar Zanzibar! Ik heb er heel veel zin in! Even lekker chillen, het leven vieren!! Ik zou aanvankelijk alleen gaan, maar hier in huis zit een andere vrijwilligster die ook naar Zanzibar zou gaan, dus toen zeiden we op een gegeven moment waarom gaan we niet gezellig met z'n tweeën! Ik moet zeggen dat het me ook wel veel leuker lijkt met z'n tweeën! Na Zanzibar kom ik op zondag de 19e weer terug in Arusha en dan werk ik nog mijn laatste weekje en dan zit het er alweer op! Ja, ik weet niet hoe het voor jullie voelt, maar jongens ik ben dan alweer gewoon bijna thuis! Dan zijn de 4 maandjes alweer voorbij.. Ongelooflijk, maar waar;)

Ik zal jullie de volgende keer op de hoogte brengen van mijn vakantie op Zanzibar!
Liefs Monique

HIV project

Hoi allemaal,

Zo, alweer drie weekjes hier aan het werk, waar blijft de tijd... Terwijl het bij jullie vriest, is het hier zo'n 30 graden.. (Het spijt me als ik jullie nu jaloers maak) Maar het is hier echt ontzettend droog. De stof hier is echt niet normaal.. Het is maar goed dat ik geen allergie heb voor stof anders had ik hier dag en nacht geniest denk ik.. Als ik buiten ben geweest en binnen mijn handen was, moet ik dit serieus 2 keer met zeep doen, zo zwart zijn mijn handen (dan kun je je een beetje voorstellen hoe het hier is) De stofwolken zijn echt niet gezond.. Ik heb zelfs een kleine zand cycloon gezien, dat was echt bijzonder! Ik probeer straks even te kijken of ik wat filmpjes erop kan zetten.

Goed, mijn eerste week stond vooral in het teken van introductie. De tweede week heb ik bij verschillende groepen de HIV-AIDS presentatie gehouden. Deze heb ik hier zelf in elkaar gezet en op flapovers uitgewerkt. Ik ga iedere dag naar een andere groep toe. Op maandag maken we altijd de planning van de week en de evaluatie van afgelopen week. Op dinsdag gaan we naar de Masaai vrouwen. Op woensdag bezoeken we de HIV groep. Op donderdag gaan we naar een groep jong volwassenen die les krijgen van Mama Mackrine (dat is de vrouw waar ik verblijf en is tevensde eigenaresse van dit project) Op vrijdag bezoeken we de andere Masaai vrouwenen op de 2e zaterdag heb ik mensen met een beperking ontmoet en vorige week zaterdag heb ik de jongeren groep bezocht.
Zoals ik de vorige keer ook al beschreef is de trip naar deMasaai vrouwen best een lange trip.De2e week hebben we eersteen hele tijd gewacht totdat de vrouwen kwamen. Er waren 2 vrouwen die de presentatie geheel hebben gevolgd en na een tijdje kwamen er uiteindelijk 8 vrouwen. Dit was wel teleurstellend eigenlijk, want ik had verwacht dat er net zoals de eerste keer rond de 14 vrouwen zouden zijn. Het is hier ook niet gebruikelijk dat je je voor een afspraak afmeld, dus het is altijd maar afwachten hoeveel vrouwen er komen. Diegene die er waren, waren wel echt geïnteresseerd aan het luisteren, dus dat was wel mooi. Deze week heb ik de presentatie opnieuw gedaan, omdat er afgelopen dinsdag meer vrouwen aanwezig waren (wel eerst weer een uur gewacht..) Wanneer ik voor de Masaai vrouwen de presentatie geef dan gaat het op deze manier: ik presenteer in het Engels, dan vertaald Sacha het in het Swahili en daarna verteld 1 Masaai vrouw het in de taal van de Masaai (zij hebben een eigen taal en sommige van hen kunnen geen Swahili, omdat ze niet naar school zijn geweest..) Je kunt je dus voorstellen dat zo’n presentatie best lang duurt haha..
Maargoed even een grappig verhaaltje wat ik afgelopen dinsdag meemaakte: ik was aan het uitleggen dat de kans op een HIV besmetting via orale seks wel aanwezig is maar niet zo groot is. Ik hoorde de vrouwen een beetje gniffelen en later waren ze allemaal kei hard aan het lachen. Ik keek Sacha aan van heb ik iets verkeerds gezegd..? Toen vertaalde Sacha dat ze moesten lachen, omdat orale seks binnen de Masaai not done is, maar 1 vrouw had wel eens een filmpje gezien waarop witte mensen dit deden…. Haha hilarisch! Nou ik kwam dus ook niet meer bij, dat snap je wel.. Oh zo zie je maar weer dat er ook grappige momenten zijn, binnen zo’n serieus onderwerp! Oh en zo lief! Ik kreeg van 1 vrouw een zelfgemaakte ring en armband, omdat ze het zo fijn vond dat ik de presentatie had gegeven.. Echt zo lief!
Ik heb deze week eigenlijk wel elke dag een uur gewacht voordat de mensen aanwezig waren, dat kennen wij natuurlijk helemaal niet in Nederland, maar hier is het heel normaal (Afrikaanse tijd) Precies zoals tante Willemien het zei: de blanken hebben de klok en de afrikanen hebben de tijd.. Soms is dat best frustrerend, maar weetje net zoals bij de Masaai groepen die ik op dinsdag en vrijdag bezoek, zij hebben hele andere uitdagingen dan op tijd komen bij een bijeenkomst.. Het heeft daar al sinds september niet meer geregend en zij hebben een ernstig water te kort.. Zij zijn dus hele dagen bezig om water bij elkaar te sprokkelen, nemen hun koeien mee om hen ook van water te voorzien.. Ik neem nu iedere keer een waterkan mee, ik weet wel dat ik het probleem daar niet mee oplos maar voor mijn gevoel hebben ze dan in ieder geval weer een beker water gehad die dag.. Ik schaam me dan ook dat ik gewoon wel een drinkfles in mijn tas heb.. Onbegrijpelijk he, dat je op zoek moet gaan naar water.. Zo onvoorstelbaar, zo lees je maar weer hoe goed we het hebben!

Volgende week maandag en woensdag mag ik mijn presentatie op een middelbare school gaan geven hier een uurtje vandaan. Daar kijk ik echt naar uit! Het valt me wel op dat de meeste mensen hier helemaal geen Engels kunnen. Ook al de groepen die ik tot nu toe heb bezocht (behalve de jongerengroep daar kunnen de meeste Engels verstaan) kunnen weinig tot geen Engels. Dus alle presentaties worden vertaald, dit vind ik van de ene kant wel jammer, want de discussies en dergelijke gaan geheel in het Swahili en daar versta ik natuurlijk geen woord van. Sacha vertaald het later wel voor me, maar ik mis wel de interactie een beetje.. Als het goed is kunnen de leerlingen op de middelbare school wel Engels dus dan verloopt het voor mijn gevoel wel allemaal een beetje makkelijker.. Ik ben benieuwd!

En natuurlijk heeft Monique ook niet stil gezeten in de weekenden.. Ik heb samen met twee andere vrijwilligsters vorige week zondag geschilderd! Dat was echt leuk en ik ben ook heel trots op het eindresultaat (ik moet zeggen dat ik het bijna zelf niet kan geloven dat ik dit met een beetje hulp van de leraar zelf gemaakt heb!) Maar het is echt zo;)
Vandaag zijn we naar de hot springs gegaan, dat was ook echt genieten. Het water was zoo helder! Maar wel allemaal visjes die onze voeten zeer interessant vonden, iedere keer schrok ik me weer helemaal rot als ik een visje voelde .. Oh ze hadden daar ook zo’n touw waar je zwierend het water in kon plonzen, daar heb ik me ook goed mee vermaakt haha!

Ohja kakkerlakken… Nou ik heb ze hier nu al zo’n 5 keer gezien en dat zijn me toch grote jongens.. Oh mijn god, iedere keer is het echt weer gillen hoor.. Van de week had ik er 1 naar buiten gegooid, maar net toen ik de deur dicht deed gilde een andere vrijwilligster dat er nog 1 op de muur zat.. Toen dacht ik; ik haal de dochter van Mama Mackrine erbij… Die is ze met een bezem te lijf gegaan, het was echt hilarisch om te zien echt jammer dat ik dat niet gefilmd hebt, want het was echt zo’n momentje van daar had je bij moeten zijn… Maar die kakkerlakken ga ik dus absoluut niet missen hoor, hopelijk kom ik ze de komende weken niet meer tegen…

Nou jongens weer een heel verhaal verder..
Fijn weekend allemaal en tot snel weer!

Liefs Monique

Tanzania

Hee allemaal,

Zo alweer bijna een weekje in Tanzania dus tijd voor een nieuw verhaal!
Ik was nogeen boel dingen vergeten te vertellen de vorige keer... Ik heb in Zambia een traditionele bruiloft meegemaakt! Erg bijzonder!!!Een zoon van een vriendin van Christien ging trouwen en wij waren uitgenodigd. De zoon en vrouw zitten allebei bij het leger, dus dezoonmocht in uniform trouwen!De commandant was er ook, allemaal heel erg officieel; als hij langs kwam, moest iedereen gaan staan. De taart werd aangesneden met de zwaard van de bruidegom, allemaal op een officiele manier!Tijdensde avondwerd er verschillende keren opgetreden door een dansgroep, wauw wat kunnen zij goed dansen zeg; jaloers!! Maar ik heb ook even de dansvloer betreden (voor 2 dansjes maarliefst) endaarna ben ik weer snel gaanzitten haha..Wel erg gaaf ommeegemaakt te hebben!
Ook heb ik een traditioneel gebeuren meegemaakt. De twee oudste kleinkinderen van Christien; beide 12 jaar kregen les overbepaalde tradities van Zambia.. Zo is het volgens detraditie dat demeiden alvroeg opstaan voordat ze naar school gaan, zodat ze alvast het eten kunnenvoorbereiden en kunnen poetsen.. Ook wordt verwacht dat ze meteen gehoorzamenwanneerhun vader of moeder roept. Wanneerje vader vraagt om wat te drinken dan geef je datterwijl je knielt. Je blijft netzolang geknield zittentotdat je vader zijn drinken op heeft en brengt het dan weer naar de keuken.Allemaal dingen die wij ons niet kunnenvoorstellen.. De oudste kleinkinderen werden ook echt vaak geroepen door hun moeder om mee te helpen metvanalles en nog wat.. Ook heb ik 1 keer meegemaakt dat ze werdengeslagen..Ik zat op mijn kamer en hoorde dat er onenigheid was.. Daarna hoorde ik echt kei hard gegil/geschreeuw en gehuil.. Het ging er best heftig aan toe.. Ikwist dat ze op dat moment geslagen werden..Je kunt je voorstellen dat ik me heel ongemakkelijk voelde op mijn kamer..Echt heel onwerkelijk voor ons dat dit zo gaat hier. Maar kinderen slaan is heel normaal hier als er niet geluisterdwordt. En datzijn geen corrigerende tikken...
En toen was er kerst..Dat was toch wel anders dan ik gewend ben.. Om 8:10 uur liepen wenaar de kerk, want de miszou om 9:00 uur beginnen en omdat het kerst waszou het drukworden dus wemoesten al vroeg aanlopen voor een zitplaats. Nou op tijd waren we!Toen we om 8:30 uur arriveerden, bleek de mis pas om 10:00 uur te beginnen dus we konden even wachten.. Maar wewaren verzekerd van een zitplaats want we warenwel als eerste haha! De mis was wel echt heel mooi, allemaal dans en gezang en ondertussendeden er ooknog een aantal kinderendecommunie.Ohja net een dag voor kerst kwam de zus van Christien een weekje logeren.. Datkondigde ze een dagvan tevoren aan ofzo. Zo gaat dat hier..Mijngastgezin had zelfs een keer meegemaakt dater familie op het raam kloptemet de koffers in de hand en gaven aan dat ze kwamen logeren!Wel mooi zo die gastvrijheid!Alles kan hier!! Maar om weer even terug te komenop de kerkdienst van kerstmis. Ja, wel heel mooi, maar ook heel lang!Christienen haar zus hadden nog niet ontbeten dus die kregen wel een beetje trek, maar de winkels waren allemaal dicht! Normaal zijn ze zelfs hier7 dagen per week open, maar met de kerstwaren allewinkel gesloten in het winkelcentrum.. Dus toen hadden ze besloten dat we na de communie zouden vertrekken. Dus na de communie (die gewoon hetzelfde smaakt als bij ons) zijn we ervan tussen gegaan. Het was inmiddels al 12:30.. Dus ik moet eerlijk bekennen dat ik het niet erg vond dat we naar huisvertrokken..Ik had beloofd om pizza's te bestellen voor lunch, dussamen met de dochter van Christien naar de pizzeria gegaan enpizza's besteld. Het was druk bij de pizzeria! Waarschijnlijk hadden meer mensen het goeie idee om pizza te eten met kerst. 's Middags zijn we samen met de vadervan één van de kleinkinderen en alle kids naarde waterkant gegaan waar de kids lekker hebben gespeeld. Daar heb ik weer genoten van de prachtige zonsondergang, daar kun je gewoon geen genoeg van krijgen!Rond 19:00 uur thuis, waar de bbq al was aangestoken. Weaten pas om 21:30 uur, toen was de kip klaar.Maar ik hadde kerstmaaltijd wel iets anders voorgesteld; ik kreeg kip met rijst.. Ook dacht ik datwe samen zouden eten, maarhet was eigenlijk net als anders, iedereen apart.. Dat was wel een beetje jammer vond ik maargoed ik denk dat de kerst hier gewoon meerdraait om de kerk en het extraatje vande maaltijdwas de kip van de bbq.. Ook als ik aananderen vroeg hoe hun kerst was geweest, zeiden ze 'gewoon niks bijzonders..
En toen was het alweer 29 december.. Avontuur Zambia voorbij!
De vlucht was wel goed gegaan.. Af en toe hield ik mijn hartvast als ik de onweer en dedichte wolkenvelden aan me voorbij zag razen maar ik ben weer veilig geland!
Om 5:00 uur aangekomen bijmijn gastgezin/vrijwilligershuis.. (Er leeft hier een gezin, maar wel gescheiden van de vrijwilligers zeg maar. In ieder geval anders als wat ik in Zambia had, toen leefde ik echt met het gezin samen en was ik alleen en hier leef je toch meer appart en leef je meer met de andere vrijwilligers samen) Geprobeerd nog even te slapen en toen kennis gemaakt met deanderevijwilligers.. Ik dachthet hele huis zal wel vol zitten, maar er bleek maar 1 meisje hier te zijn die stage liep en haar broer was op vakantie hier voornog een aantal dagen.. Dus in totaal waren we met z'n drietjes..
Om 13:00 uur stond er opeens iemand op de stoep die met mij de city tour ging doen.. Ik wistnergens iets van maar ik was verder klaar dusmeteen de stad verkend. Niet dat iker daarna nog maar iets vanaf wist, want het is hier toch net iets anders dan ik gewend was in Zambia.. De stadhier is best overweldigend.. Groot en druk!! Heel veel verkeer; vooral dahla dahla's en heel veel motors! Wat een dahla dahla is zal ik je zo uitleggen. Erzijnveel zandwegenwaar ze nu druk bezigzijn omer'echte' wegen van te maken.. Man wat een stof hierzo!Ik heb zelfs al een paar keer een vrachtauto gezien die water sproeit om dezandwegen nat te houden vanwege de hoeveelheid stof!
Ohja en toen was het oud en nieuw! Ik ben op safari gegaan (heel dichtbij de giraffen geweest, dat was gaaf!) samen met de 2 anderen die hier zaten. Dat was leuk, want aanvankelijk dacht ik ik vier oud en nieuw alleen want zij gingen op safari, maar gelukkig mocht ik mee met hun; erg lief!! Dus weer in de middle of nowhere geslapen in een tentje, alleen nu met zelfs een bed in de tent dus heel luxe!! Gelukkig ook die nacht weer overleefd. Mijn jaarwisseling zag er alsvolgt uit: rond een kampvuurtje tot 00:00 uur gewacht en toen elkaar gelukkig nieuwjaar gewenst! En ook al was dit natuurlijk erg bijzonder, ik moet zeggen dat ik Nederland wel mistte hoor met de jaarwisseling!!
Afgelopen maandag begonnen metmijn project (hiv/aids)Samen met Sacha (begeleider van het project) ga ik op pad.. Echt een schatvan een meid en super gezellig. Maar ik wasook heel blij dat ik niet alleen hoefde te reizen met die dahla dahla's want daar snap ik geen jotavan!Maar wat is nu eendahla dahla zul je jezelf afvragen: nou het is eenklein busje met zitplaatsen voor ongeveer 15 mensen, maar die wordt natuurlijk volgepropt met meer mensen. Je zit dan helemaalhutje mutje.. Maar ook wel weer echt prachtig wat zeallemaal vervoeren hier..Allemaal kei grote zakken die onder de zittingen worden gepropt.. En zelfs heb ik gehoord dat er ooit een geit mee werd vervoerd.. Mooi man!
Maar nuterug naar mijn project. Opmaandagben ik naar de Heems kliniek geweest, dat is een kliniekwaar het kantoor is gevestigd. Dit is ongeveer 1,5 reizen met de dahla dahla. Daar aangekomen kreeg ik uitleg over vrouwenbesnijdenis, echt heel indrukwekkend...Dat komt helaas nog steeds voor hierbij de Masai groep (traditioneel volkin Tanzania) Het wordt wel steeds minder gelukkig, maar zelfs 1 vrouwenbesnijdenis is teveel!!!Dus hopelijk kan ik mijn steentje bijdragen dat het nog minderwordt.. Opdinsdag ben ik naar een groep masai vrouwen geweest, waarwekennis hebben gemaakt met elkaar. Echt heel interessant allemaal! Zo is het heel normaal dat de masai man meerdere vrouwen heeft.. De vrouw heeft eigenlijk gewoonniks te zeggen thuis, hoe erg is dat!! Hopelijk kan ik ze meer zelfvertrouwen geven! Op woensdag ben ik naar een gemeenschap gegaan en kennis heb gemaakt met vrouwen die HIV positief zijn.. Ergindrukwekkend weer.. En vandaag ben ik weer terug naar deHeemskliniek geweest waar ik getuige ben geweestvan kinder vaccinaties. Ik mocht zelfs2 keer een baby vasthouden tijdens het vaccineren, omdat de moeders te bang waren om te kijken! Dat was wel weer erg bijzonder..
Morgen gaan we weer naar een masai stamtoe.. Dus deze week staat meer in het tekenvan kennismaking en volgende week mag ik dan echt voorlichting gaangeven over HIV/AIDS.. Ik ben zeer benieuwd!Helaas kunnende vrouwen allemaal geen Engels dus Sacha zal het voor mij gaan vertalen in het Swahili.. Ohja nog vergeten te vertellen, als we naar de masai vrouwen gaan of naar de gemeenschap maak ik niet alleen tochtje met de dahla dahla, maar op het laatst ook een tochtje op de pickie pickie(motor) Dus achterop de motor, echt mooi man! Dan zit ik echt met een big smile achterop.. haha super vet! Het is alleen wel jammer, want naar de masai vrouwen en naar de gemeenschap isongeveer wel3 uur reizen! Maargoed ik geniet ook wel van de omgeving en gewoon van hier!En hier maakt tijd gewoon ook niet zoveel uit!!Nou ik stop ermee jongens, het is wel een lang verhaal geworden..
Tot de volgende ronde!

Merry christmas and a happy new year!

Hee allemaal,

Ooh bijna kerst! Ik moet zeggen dat het kerstgevoel er nog niet echt in zit hier in deze warmte.. We hebben gister een kerstboom(pje) gezet, dat was wel grappig!
Mijn kerstdag ziet er als volgt uit:we gaan zondagochtend eerst naar de kerk toe.. Met lunch laat ik pizza bezorgen en als het goed is gaan we zwemmen 's middags.. Haha wie had dat gedacht zwemmen op 1e kerstdag! 's Avonds gaan we bbqen.. En naar het vuurwerk kijken, want dat steken ze hier ook af met kerstmis.. Heb er wel zin in!!

Afgelopen weken gewerkt bij het constructie project! Heel wat anders dan les geven! We zijn nu bezig met een schoolgebouw. Ze zijn hier nu 2 jaar mee bezig en het is een project wat uiteindelijk binnen 5 jaar klaar moet zijn, dus nog 3 jaar te gaan.. Kun je nagaan hoelang het duurt om een schoolgebouw te bouwen.. Maar je moet je voorstellen dat echt werkelijk alles met de hand wordt gedaan! We hebben 2 kruiwagens, 4 scheppen en 1 ding waar je alles mee comprest (ik weet niet hoe ik het anders moet uitleggen) We zijn bezig met de vloeren van het gebouw. Eerst veelal zand geschept, toen aangeduwd met de compresser, daar overheen allemaal stenen, dat ook weer aangeduwd met de compresser en dan zelf cement maken. 18 kruiwagens met zand, 18 kruiwagens met stenen en dan 6 zakken cement van ik geloof 50 kilo.. Ja en dat allemaal met de hand roeren... Ik moet zeggen dat dat best zwaar is.. en dan hebben we nog geluk met het weer, want de meeste dagen hebben we nu bewolking gehad. Maar ik snap niet hoe ze dat doen vol in de zon... Dat is echt zwaar!
We hebben ook een dag op het land gewerkt, de grond omgespit en tomaten en kool gezaaid. Vandaag zijn we bij een pindakaas fabriek geweest. En dan zeg ik fabriek, maar het is gewoon een klein hok waar alles op elkaar staat met van die golfplaten als dak zeg maar.. Maar wel heel leuk om te zien, was zo benieuwd! De pindakaas was al gemaakt, maar nu hebben we meegeholpen om ze te verpakken.

Ik heb inderdaad een paar weken geleden een halve dag in de kliniek gelegen, niks ernstigs hoor! Ik kreeg die zaterdag allemaal rode plekken op mijn arm, dus een allergische reactie maar ik had echt geen idee waar dat van kon zijn.. Nu werd ik zondagochtend wakker en was het helemaal uitgebreid naar mijn buik, benen, nek, hoofdhuid en mijn ogen waren opgezwollen. Ik dacht dit kan niet goed zijn, dus zijn naar de kliniek gereden die vanuit de organisatie werd aanbevolen.Ik dachtik krijg een injectie of een paar pilletjes ofzo, maar toen de dokter vertelde dat ik 12 uurin de kliniek moest blijventer observatie dacht ik oh mijngod, dit ga je niet menen.. Ikheb toen een infuus toegediend gekregen watuiteindelijk 9 uur heeft geduurd. En ik kan je zeggen, het huilen stond me naderdan het lachen. Ik lag daar helemaal alleen in die kliniekop een kamer waar ze natuurlijk geen tv hebben ofzo wat we gewend zijn in Nederland.. Ook moet je zelf zorgen voor eten.Mijn gastgezin is toen 2 keer op en neer gekomen om mij eten te brengen, gek idee he dat je zelf voor je eten moet zorgen als je in de kliniek ligt! Gelukkig zag ik na enkele uren de vlekken langzaam wegtrekken en kon ik weer opgelucht adem halen toen na negen uur alles was verdwenen..Toen ik weer thuis kwam zag ik de vlekken weer een beetje opkomen, dus ik schrok me dood!Eenkleinkindkreeg ook opeens opgezwollen ogen en toen kwamen we erachter dat het waarschijnlijkkwam van de insecten spray die ze gebruiken om vliegen en andere insecten te verjagen. Nuze dat niet meer gebruiken heb ik ook nergens lastmeer van gehad gelukkig!

Volgende week donderdag de 29e vlieg ik alweer naar Tanzania! Dan zit mijn avontuur in Zambia er alweer op!!

Dus bij deze wens ik jullie hele fijne feestdagen toe en alle goeds voor het nieuwe jaar! Geniet er maar lekker van met z'n allen, dat ga ik hier zeker ook doen!

Liefs Monique

Zikomo! (Dankjewel)

Hee allemaal,

Vandaag precies een maandje hier alweer! De tijd gaat snel voorbij..
Laat me jullie eerst super erg bedanken!!!!
Dankzij jullie sponsoring heb ik een kast kunnen kopen voor mijn klas en kunnen er aankomend schooljaar 4 kinderen een jaar lang naar school toe!!!
Ik heb een kast gekocht, omdater in mijn klasgeregeldspullen verdwijnen omdat er praktisch geenopbergkast of iets dergelijks is waar ze de spullen kunnen opbergen.. Ik heb eenstevige kast gekocht die op slot kan, dusnu kunnen ze daar mooi de spullen opbergen en raken ze hun spullen nietmeerkwijt hopelijk!
In mijn klas zitten er schillende kinderenwaarvan de ouders het niet kunnenopbrengen om schoolgeld te betalen.DeLinda community school is een school die bestaat dankzij de regering zeg maar, alleen wordt er van de kinderen wel een bijdrage gevraagd van€40,-per jaar waar ze de bewaker en wat schoolspullenvan kunnen kopen. Wanneer de ouders niet betalen, wordt het kind van school gestuurd.. Dus dankjewel voor jullie bijdrage!!!!! Zikomo zikomo zikomo!! Zoals ze hier zeggen: sluit je de schooldeuren open je de deuren van de gevangenis...

Afgelopen zaterdag hebben we een behoorlijk zware storm gehad. Ik was in het centrum toen het ineens hard begon te onweren, waaien en regenen. Toen we terug naar huis reden met de taxi waren verschillende grote borden die langs de weg stonden helemaal omgevallen en zelfs bomen lagen versperd over de weg. Dat was wel heftig om te zien.. Toen we terug kwamenbij het vrijwilligershuis was de hele tuin verwoest. De kabel van de elektriciteit was helemaal omgevallen waardoor we 2 dagen zonder electriciteit hebben gezeten.. Het ergste is dat er ook verschillende woningen zijn verwoest (daken afgewaaid).. Het weer ishier zo veranderlijk, het ene moment schijnt de zon en bijna 3 tellen later is de lucht hartstikke donker en regentof onweerd het.. Fascinerend maar tegelijkertijd ook best angstig vind ik, vooral de onweer kan hier zo hard gaan!

Afgelopen zondag ben ik verhuisd naar mijn gast gezin. Best spannend! Wel gek, ik moest mijn spullen pakken, maar ging toch weer nietweg uit Zambia.. Ik zit nu dichterbij het centrum (ongeveer een 10/15 lopen). Mijn gastgezin bestaat uit: een vrouw (verpleegkundige) woont samen met haar dochter en man en twee kinderen (van 12 en 3 jaar) haar man is een tijd geleden overleden. Het zijn hele aardige mensen! Behandelen me echt als een gast, soms voel ik me wel een prinses haha. Gelukkig mag ik de afgelopen dagen wel meehelpen met afwassen;) Het gezin is wel gemoderniseerd, ik woon gewoon in een stevig woonhuis en er is elektriciteit (als hij niet uitvalt) Ik heb een kamer voor mezelf en ze hebben een dienstmeid in huis die meehelpt in de huishouding en mijn kleding voor me wast! Wat een luxe! De afgelopen tijd heb ik hard geschrobd om mijn kleren met de hand schoon te krijgen, heb er 1 keer zelf een wondje van op mijn vinger gekregen zo hard ik had ikgewassen haha. Mijn witte shirts kreeg ik niet meer goed schoon door mijn amateuristisch optreden dus ik kan wel wat cursusjes volgen van de dienstmeid haha!

Vandaag hebik mijn laatste daggehad op school.. Afgelopen vrijdag hadden de andere vrijwilligster en ik een party gehouden voor de kids! We hebben ze lekker verwend met chips, frisdrank, popcorn, vele snoepjes! We hadden veel bekijks van de andere klassen, ik denk dat ze stiekem wel een beetje jaloers waren.. We hebben lekker gedanst en haha wat kunnen de kids hier al zo lekker dansen! Daar kunnen we nog wat van leren in Nederland! De heupjes werden flink in de ronde gedraaid haha. Afgelopen vrijdag begon dan ook de vakantie voor de kinderen hier op school. Zij hebben nu vakantie tot ik geloof de tweede week van januari. Toch is de school niet dicht want er is hier zogenaamd holiday class. Die wordt vooral gedraaid door vrijwilligers. Nu hoorde ik achteraf dat mijn klas hier nooit aan mee doet en sluit als de vakantie begint, maar omdat ik nog een weekje langer hier was hebben ze hem speciaal voor mij deze week open gehouden! Dat kan hier zomaar hoor, een weekje langer open of net hoe het uit komt zeg maar! Hier zijn ze niet zo van de regels zoals wij dat gewend zijn! Gister ben ik nog op huisbezoek geweest bij een jongetje van mijn klas. Dat was zo'n 50 minuten lopen.. Moet je nagaan: iedere dag 2x 50 minuten lopen om naar je school te gaan! Bizar.. En de kinderen lopen hier gewoon alleen naar school toe he! Dat was iets waar ik zo van stond te kijken in het begin. Hoe klein de kinderen ook zijn (in mijn klas vanaf de 4 jaar) komen gewoon zonder ouders naar school toe (en de meeste kinderen wonen ver weg). Hier zie je geen ouders die hun kinderen ophalen, dat kunnen ze gewoon allemaal zelf! Bij ons worden de kinderen veel beschermder opgevoed heb ik het idee. Ook als de kinderen hier huilen is het zo van stop met huilen en we gaan weer verder.. Als er een kindje viel sprong ik al op vanaf mijn stoel om te vragen of het ging en hier blijven ze gewoon zitten en komen de kinderen vanzelf naar de leerkracht toe zeg maar om maar een voorbeeldje te noemen.
Aankomende maandag ga ik beginnen met het constructie project, ben zeer benieuwd! Ik heb van andere vrijwilligers gehoord dat het behoorlijk zwaar is, niet alleen het sjouwen opzich maar ook het werken in de hitte is behoorlijk zwaar, want ook al is hier hetregenseizoen, de afgelopen dagen was het nog zo'n ruim 30 graden.

Ik heb afgelopen zondag nog een olifantenrit gemaakt, dat was leuk! We mochten na afloop de olifanten voeren; eerst brokjes in de bek en dan zogen ze de brokjes uit je hand, erg grappig. Maar ik moet eerlijk bekennen dat ik wel de brokjes in de bek heb gegooid in plaats van helemaal met mijn hand in de bek te gaan, was toch bang dat ze mijn hand erbij zouden opeten ook al wist ik dat het vegetariers zijn haha.

Ik zit nu in een café waar ze wifi hebben, heb deze keer mijn laptop meegenomen en zal kijken of ik foto's kan sturen..
Zo ondertussen is mijn lekkere muffin ook genuttigd en zal ik het weer eens afsluiten.. Tot snel maar weer!

Genieten

Hee allemaal,

Bedankt voor jullie lieve reacties! Ben hier inmiddels alweer 2 weekjes en gelukkig meer gesetteld en gewend aan het leven hier! Inmiddels ook alweer veel dingen meegemaakt en gedaan, daar zal ik eerst wat over vertellen. Vorige week naar de Victoria watervallen geweest, wauw wat mooi! We zijn naar buurland Zimbabwe geweest, want daar zijn ze op het mooist, in Zambia stroomt er op dit moment geen water bij de watervallen, dus daar zie je alleen rotsen.. Vorige week zaterdag heb ik de devils pool gedaan, we werden met een bootje naar een eiland gebracht waar we vervolgens het water in gingen, we zwommen helemaal tot het einde zodat je de afgrond van de waterval inkeek, ik moet eerlijk bekennen dat ik dat best wel spannend vond maar onze gids was erbij om ons gerust te stellen en het moment dat we daar lagen was echt super! Zo dichtbij de watervallen, echt geweldig! Na dit avontuur zag een groepsgenoot zebra's van dichtbij, dus wij foto's maken totdat dat meisje net iets te dichtbij stond en de zebra op haar kwam afgestormd, ik kneep hem werkelijk waar, ik was daar helemaal alleen samen met haar en ik dacht mijn god wat moet ik doen, de zebra schopte tegen haar been aan en ging vervolgens weer terug dus de schade viel gelukkig wel mee.. nu kunnen we er samen wel om lachen maar op dat moment dacht ik echt we gaan eraan haha! Vorige week zondag heb ik wild water geraft echt heel gaaf op de Zambezi rivier, toch wel een hele wilde rivier.. Het goede nieuws is dat ons bootje tegen alle verwachtingen in 0 keer is omgekiept, maar dat ik als enige 2 keer uit de boot ben gevallen haha, die laatste keer was echt doodeng, ik bleef vet lang in die stroming waardoor ik echt een aantal keer kopje onder ging, maar dat was wel een tof avontuur!

Zo dan zal ik nu iets vertellen over mijn werkzaamheden hier. Ik werk maandag tot en met vrijdag van 9:00 tot 12:00 uur in de pre school, kinderen van gemiddeld zo'n 6-7 jaar jong. Er zitten ongeveer 25 kinderen in de klas, ongeveer omdat er soms kinderen zijn die dan een hele tijd niet op school zijn en dan weer wel.. Ik heb al rekenles gegeven, les over onderdelen van het lichaam en de 4 vormen aangeleerd. Ik geef dit dan in het Engels en de lerares vertaald het naar hun eigen taal. Sommige kinderen kunnen best goed Engels en de andere kinderen wat minder, op deze manier begrijpen ze waar ik het over heb;) De kindjes zijn echt heel lief, als ik 1 kindje een high five geef, komen ze bijna allemaal naar me toe en willen ook een high five haha. Ik hoefde gelukkig alleen de eerste dag te lopen naar school, ik huur nu een fiets vanuit het vrijwilligershuis en ik fiets er ongeveer een half uur op, ik fiets samen met een ander meisje vanuit het vrijwilligershuis.. Ik vind het niet zo erg om te fietsen want zo blijf ik hier ook nog in beweging! De heenweg verloopt echt voorspoedig want dan gaan we bergaf maar de terugweg is meestal wat lastiger omdat we dan de heuvels op moeten..

Wanneer ik thuis kom van school krijg ik lunch (altijd een warme maaltijd) en in de middag is het een beetje kijken wat we doen, de ene keer gaan we naar de stad om boodschappen te doen en de andere keer gewoon thuis een boek lezen. Ik heb toevallig vanmiddag uit school het verzorgingshuis bezocht, daar werkt een andere vrijwilligster en ik was benieuwd hoe het daar was. Ik zit erover te denken om daar misschien een paar middagen in de week te helpen maar dat moet ik nog even kijken. Ik ga in totaal 4 weken (nu nog maar 2) op school werken en dan nog 3 weken bij het constructie project (meehelpen om een school te bouwen). De temperatuur is de afgelopen week gedaald; op dit moemt is het 24 graden en bewolkt. Het regenzeisoen is hier begonnen. Er zijn hier echt enorme stortbuien en na een half uur is het dan meestal wel weer droog. 1 keer in zo'n stortbui gezeten, was echt tot op het bot nat! Zo weer een heel verhaal weer..

Spreek jullie snel weer!

Liefs Monique

Afrika week 1

Hee allemaal,

Eindelijk mijn eerste verslag! Ik heb pas sinds gister internet dus daar moest ik even op wachten.. Afgelopen vrijdag aangekomen in Zambia, na een best vermoeiende reis. Van alle spanningen kon ik niet slapen en was ik niet helemaal lekker dus ik was blij toen ik er was:) Rebecca (contactpersoon van het vrijwillgershuis) stond al op mij te wachten met een bordje; welkom Monique:) En zijn gelijk met de auto naar het vrijwilligershuis gereden. Aangekomen bij het vrijwilligershuis mocht ik de hele dag rusten, maar dat zat er helaas niet in vanwege de warmte.. Het is hier ik geloof ongeveer 36 graden en op onze slaapkamer hebben we wel 2 ventilators maar dat verdrijft de warmte niet echt.. dus een hoop slaap gemist de eerste dagen..

Rebecca stelde me voor om afgelopen weekend op safari te gaan, er gingen namelijk meerdere vrijwilligers mee, daar zei ik natuurlijk geen nee tegen! Zaterdag werden we al vroeg opgehaald om vervolgens naar Botswana te gaan (buurland van Zambia) Daar zijn we 2 dagen geweest, inclusief overnachting in een tentje midden in de wildernis! Twee dagen lang gereden en een tocht met de boot leverde echt onwijs mooie momenten! Nijlpaarden, krokodillen, buffalo's heel veel olifanten, impalas, zebra's, giraffen en leeuwen van super dichtbij gezien! Dat was heel vet!! Na de eerste dag mochten we slapen in een tentje midden in de wildernis.. Spannend! Waar de wilde dieren zo naast de tent konden staan was ik het bangst voor de schorpioen! Gelukkig geen gekke dingen gezien. Ik had met de andere vrijwilligster afgesproken waarmee ik in de tent lag dat we elkaar wakker konden maken mochten we 's nachts naar de wc moesten. En jahoor, moesten allebei naar de wc, snel naar buiten; eerst gecheckt of er geen schorpioenen waren en toen snel achter de tent geplast haha.. Nadat we op zondagavond weer terug waren kreeg ik echt last van heimwee.. ik kon wel janken.. het enige wat ik eigenlijk wilde was naar huis toe! Gister had ik mijn kennismakingsgesprek met Rebecca en verteld dat ik heimwee had en niet wist of ik het op deze manier zou volhouden.. Ze vertelde me dat het heel normaal is en dat het allemaal wennen is hier zo allemaal, maar dat het vanzelf over een tijdje weg zou gaan, dus daar hoop ik maar op! Vandaag voel ik me wel al een stukje beter, want vandaag ben ik voor het eerst naar school gegaan en heb ik kennis gemaakt met de klas waar ik les mag geven. Het is een pre school, dus allemaal kindjes van ongeveer 6 jaar (dacht ik) die worden voorbereid om naar de echte klas te gaan. Toen ik er bijna was kwamen er een stuk of 6 kleine kindjes me om de hals gevlogen en zeiden mazunga mazunga (blanke) echt hartverwarmend, ze waren bijna aan het vechten wie mijn arm mocht vasthouden. Ze zijn hier allemaal zo vriendelijk! Het was wel een eindje lopen, zo'n 1,5 uur heen en vanmiddag zo'n 1,5 uur terug.. Ik had geluk dat het een beetje bewolkt is anders was het echt een beproeving met deze hitte.. ik heb respect voor de bevolking hier, want hier lopen de mensen heel veel en dan in deze hitte..

Morgen gaat het echte werk beginnen! Ik breng jullie een andere keer weer op de hoogte van mijn werkervaringen!

Liefs Monique