Zo, mijn laatste verhaal is aangebroken. Mijn avontuur zit er nu echt bijna op!

Ik zal jullie vertellen over mijn weekje vakantie in Zanzibar.. Wauw wat was dat genieten zeg! Echt een waar paradijs.. Je kent het wel, witte stranden en kraak helder blauw water op internet en foto’s, maar dit was gewoon real life in Zanzibar! Helaas 1 dagje ziek geweest (voedselvergiftiging), maar dit mocht de pret niet drukken. We zijn een dagje in Stonetown geweest, hebben een spice tour gedaan, naar een bos geweest met zeldzame aapjes en jet skie gereden (heel gaaf!) en lekker aan het zwembad gelegen! Conclusie: Zanzibar is zeer aan te bevelen;)

Nog een belangrijk item om jullie te vertellen: dankzij jullie sponsoring (ik had nog wat van jullie geld bewaard om hier te besteden) heb ik dit nu uitgegeven aan 2 projecten:

• Organisatie future stars academy (zij zorgen ervoor dat kinderen kunnen voetballen en educatie krijgen, dat hun verantwoordelijkheid en leiderschap wordt ontwikkeld. Zo leveren ze een bijdrage aan de toekomst van Tanzania)

• Daarnaast heb ik jullie geld gedoneerd aan de organisatie Jobortunity, deze organisatie zorgt ervoor dat gemotiveerde jongeren (18-25 jaar) in Arusha een geschikte job kunnen vinden!

  ASANTE SANA! (Heel erg bedankt!!!!)

  Toen was de laatste week aangebroken.. Bij iedere groep dacht ik, shit dit wordt dan echt de laatste keer, maar een zwaar afscheid was het gelukkig ook niet hoor! De laatste keer op school presentaties gegeven over alcohol en drugs, dat was echt heel leuk! Bij iedere klas verteld dat ik er voor de laatste keer zou zijn, roepen ze allemaal ‘aaaaaah we will miss you!’ 1 klas had een afscheidslied voor me gezongen, echt super lief! Iedere groep benadrukt echt hoe blij en dankbaar ze zijn met mijn hulp, dat doet dan toch wel wat met me! Vandaag mijn laatste dagje, helaas werd ik vanochtend gebeld door Sacha dat we niet konden gaan. Het heeft afgelopen nacht de hele nacht geregend en de wegen waren onbegaanbaar geworden, dus we konden er niet komen! Dat was wel jammer natuurlijk.. Dus ben ik ondertussen maar vast mijn tas aan het inpakken..

  Ik vind het wel jammer dat ik hier nu ga, maar ga met een goed gevoel weer naar huis, een gevoel dat ik wel een positieve bijdrage heb kunnen leveren de afgelopen vier maandjes! Ik zal de vriendelijkheid van de mensen missen, de kinderen die random op straat naar je toe komen om een knuffel te geven of altijd naar je zwaaien en gedag roepen! En natuurlijk het weer… Maar ik verlang ook echt wel naar huis, iedereen weer zien, lekker in mijn eigen bed weer slapen, eigen douche en wc en natuurlijk het Nederlandse eten… Ik kan het eerste halfjaar geen rijst of bonen meer zien;)

  Maar wat was het een avontuur, als ik terugdenk aan de eerste week dat ik in Zambia zat, oh mijn God ik dacht echt Monique waar ben je in hemelsnaam aan begonnen… En nu is het alweer 4 maanden verder, niet te geloven! Time flies, when you’re having fun.. Ik ben blij en trots dat ik dit avontuur alleen ben aangegaan, het heeft me een mooie en leerzame ervaring opgeleverd wat ik nooit meer zal vergeten! De dankbaarheid die de mensen hier hebben, blij zijn met in onze ogen zo weinig, respect voor elkaar en nooit opgeven!! Het deed me denken aan het liedje van Passenger – things that stop you dreaming. Ik vond het wel een toepasselijke tekst:
  Well, if you can't get what you love,
  You learn to love the things you've got.
  If you can't be what you want,
  You learn to be the things you're not.

  Gisteravond zijn we met z’n vieren nog gezellig uit eten geweest (samen met 3 andere meiden die hier in huis wonen). Samen met Denise vlieg ik morgenavond om 21:45 uur terug naar Nederland.

  Zo dit was het dan.. Ik wil jullie allemaal bedanken voor jullie lieve reacties!!

  En hopelijk tot snel allemaal!!

  Liefs Monique